Rivayet
şudur ki; Özdemir Asaf, hoşlandığı bir kadına açılmak ister.. Kadına
bütün güzellikleri sıralar, Türkiye için İstanbul'un, İstanbul için
gecenin, gece içinde yürümenin, yürürken de düşünmenin ne kadar güzel ve
önemli olduğunu anlatmaya çalışır. Fakat sözü o kadar evirip
çevirmesine rağmen bir türlü kadına getiremez ve kendisi için onun da bu
kadar önemli olduğunu söyleyemez. Sonunda "her neyse" deyip kalkar masadan, geriye şu mısralar kalır:
''Türkiye’de istanbul ne ise
İstanbul’da gece ne ise
Gecede yürümek ne ise
Yürürken düşünmek ne ise
Seni unutamamacasına düşünmek ne ise
Unutamamanın anlamı ne ise
Seni sevmek ne ise
Saklayayım mı yok söyleyeyim derken
Birden aşka düşmek ne ise.
Her neyse...''