Unuttuğumuz nedir, söyle?
Anlıyoruz; aşk unutuluşlardan
Payımıza düşen yerdir!
Son bulabilir mi bu yalnızlığın gezintileri
hepimizin harabeleriyken herkesin elleri..!
bir semahla gelirken sabah
ve ardında şafak ve güneş
kendi kaderine sürgülenmiş bir bedeni anlatır semazenler
denenen, bir gidişin müsveddesidir!
İnsan zayıf olandır, ruhunun ağırlığını bir başkasına taşıtır..!
Aynada bize bakan bu gözler daha önce yürünmüş hangi yollardan arta kalanlardır..
söylesene,
ben ölürken
kendini yaşatabilecek misin anlattıklarımla?
Herkesin kıyılarında sınırlarını çocukluğunun çizdiği bir uçurum mutlaka vardır
bir ses gibi çizerse yüzünü gece
unutma Gülziya
ben rengini vermeyen gül
açılıp gireceğim düşlerine.
Düşler,diye devam etti.Düşler insanı her şeyden vazgeçire bilir,ya da her herşeyi yapma güçünü vere bilir. Düşlerine dikkat et dostum; hiçbir zaman içindeki sevginin gerisinde kalmasına izin verme.
kendimi hatırlamak için,
sahi, ben sen miydim?
artık sızacak yeri kalmadı gözyaşlarımızın
nerede birikiyorsak orada kuruyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder