Birtakım İnsanlar
‘..şu karşıki sandalı görüyor musun? bakın sahile yaklaşıyor. onu yürüten şey nedir? kürekleri değil mi? ya şu uçan martılar! kanatları yolunsa artık uçabilir mi? düşünce de böyledir. dört duvar arasına kapatılmak istenirse kanatsız kuş, küreksiz sandal oluverir ve bütün manasını kaybeder..’
SAİT FAİK
‘yabancı bir yere ilk defa inip hiç lüzumsuz, manasız bir his duymadan, toprağa varsa bir battaniye atıp, yıldız seyretmeden, memleket, sevgili, ıvır zıvır düşünmeden uyumak..
belki böyle şey , iyi insanlara nasip oluyor.. belki biz, zayıf, karışık, kötü insanlar, yabancı bir yerde ağlamaklı oluyoruz..
insanların oturduğu , tarlaların yeşerdiği, çocukların oynadığı toprak, neden insanoğluna yabancı olsun? olmasın.yalnız anamızın babamızın , sevgilimizin , arkadaşımızın zincirlerine bağlıyız da , ondan bir türlü karışık hislerden kurtulamıyor, bir türlü rahat edemiyoruz..
bu zincirleri kırmalıyız. doğduğumuz yerden beş kilometre uzak da bir , beş yüz , beş bin kilometre uzak da bir olmalıdır. orada da , bulursak battaniyemizi, bulmazsak Allah’ın kuru otlarını toplayıp uzanmalıyız.. toprak kazmaya gelen rençberler uyuyor.. iyi basit, bağlarını koparmış insanlar her yerde uyuyabilirler.. kendimi o rençberlerle beraber görüyor, onların yerine koyuyorum :
ekmek tuz domates iki nefes cıgara bir-iki toprak kazıcı arkadaş, bir fincan kahve günümüzü hoşça ikmal eder.. kötü rüyaları bol yemek yiyen midesi bozuklara terk ederek yukarıda saydıklarımıza küçük, basit, zararsız ilaveler, tarhlar yaparak yaşamak, bin türlü yaşama tarzından bir tanesidir.. bu şekilde yaşamak başkaları hesabına yapılmış bir fedakarlıksa, insan bilmeli idi.. yook! bu bizden kötü vaziyette olanlara karşı zaruri bir feragatsa, bu şekilde yaşamak insanoğullarına şu zaman için mukadderse, hiç ehemmiyeti yoktu.. bu insanın nasibiydi. binaenaleyh kafiydi.. o zaman güzel uykuları hep beraber uyurduk..
………………..
bir dost bulsam , onunla düşündüklerimi münakaşa edebilsem, ne iyi olurdu! yalanı, gerçeği, iyiliği, fenalığı.. mevzu dolu kardeşlik..’
SAİT FAİK , Birtakım İnsanlar
(Yapı Kredi Yayınları YKY , 2002 , 144 sayfa)
