‘ben dünüm , bugünüm , yarınım..
varlığımla dolmayan gün yoktur..
benim açtığım yoldur şimdiki çağ..’
‘ÖLÜLER KİTABI’ndan..
‘şen geçir günlerini , bıkmadan , yorulmadan :
ne malını mülkünü öbür dünyaya götürebilirsin ,
ne de geri gelirsin öteki tarafa gidince..’
‘elinde keskiyle çalışan sanatçı
tarlayı belleyen ırgattan fazla yorulur
akşam olunca yan gelip yatar mı.. ne gezer..
kolları koparcasına çalışır
ortalığı aydınlığa kavuşturmak için..’
‘işitilmemiş sözler bulsam , garip cümleler söylesem ,
kimselerin kullanmadığı bir dilim olsa ,
tekrarlanmamış , bayatlamamış deyimlerimle
eskilerin sözlerinden uzaklaşsam..’
ANKHU (m.ö. 2000 yılları..)
AKHENATEN’İN YAKARIŞI..
senin tatlı soluğundur benim soluğum ,
güzelliğin her zaman gözlerimin önünde..
duyabilsem sesini kuzey rüzgarında ,
güzelim , seninle dinçleşir bedenim..
uzat ellerini , yol göster ruhuma , canıma can kat :
beni sonsuzluğa çağırsan hazırım gitmeğe..
DİN ADAMI ANKHU’NUN
BOZUK DÜZENDEN YAKINMASI
olup bitenler , çileden çıkarıyor insanı :
memleket baştan başa azapla kıvranıyor ,
yıldan yıla büsbütün allak bullak…
bir öncekini aratıyor her geçen yıl..
kargaşalık var ülkede , yıkımın eşiğindeyiz..
kapı dışarı ettiler adaleti ,
haksızlık kol geziyor hükümet çevrelerinde..
tanrıların tasarıları karman çorman ,
tanrı buyruklarına aldırış eden yok..
memleketin durumu berbat,
ne taraf baksak çile ,
halk yas tutuyor kentlerde de , taşrada da…
millet yoksulluktan perişan ,
insanlarda ne saygı kaldı , ne sevgi..
huzur sultanları bile ter ter tepiniyor..
gün doğunca baş çeviriyoruz
gece olanları görmemek için..
olup bitenler , çileden çıkarıyor insanı :
dertler tümen tümen geliyor bugün..
yarın ıstırapların seli kopup gelecek..
memleket baştan başa tedirgin,
ama ağzını açıp tek kelime söyleyen yok..
masum insan kalmadı artık,
herkesin işi gücü fesat..
yürekler yas içinde , tasa içinde..
komut verenle komut alan bir-örnek,
ikisinin de dünya umurunda değil..
her sabah kalkar kalkmaz görüyoruz durumu,
ama düzeltmek için çabaya girişmiyoruz..
dün neyse bugün de o..
miskinlik sinmiş insanların yüzüne ,
kimse laf anlamıyor ,
anlayıp kızanlar bile dilini tutuyor..
yaman bir acıyla kıvranıyorum durmadan :
yoksullar , zengin karşısında güçsüz..
ne acıklı bunu görüp de haykırmamak..
ama anlamayanlara dil dökmek daha acı..
insan , sesini yükseltmeye görsün ,
başlıyor gerçekleri bilmeyenlerin öfkesi..
bugünlerde herkes sırf kendini dinliyor ;
kendinden başkasına inanan yok..
hiç ilişki kalmadı gerçekle söz arasında…
ANKHU (m.ö. 2000 yılları..)
‘ESKİ MISIR ŞİİRİ’ , TALAT S. HALMAN , Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları , 1972..
